Mensen met een beperking

Ken je dat ? Je hebt een beperking en ze kijken je raar aan, of ze gaan je uit te kant. Mensen, we kiezen er helemaal niet voor dus behandel ons hoe dat je wil dat wij jou behandelen.
Misschien zijn we wel oké, ga niet van ons lopen, doe gewoon, maak plezier zoals wij dat doen.

Dit is mijn verhaal
Ik ben een meisje met een beperking.
Ik ben er niet mee geboren, dat is door een ongeval gebeurd. Dat is juist het moeilijkste van alles. Ik was nog heel klein, dus ik weet er niet veel meer van.
Maar nu draag ik daar nog de gevolgen van. Ik kan niet alles en dat is heel jammer. Maar ik kan ook nog wel andere dingen doen.
Ik heb Hemiplegie aan mijn linkerkant waardoor ik niet veel kracht heb. Maar soms met doorzettingsvermogen kom je ook wel een stuk verder!
Een voorbeeld: ze zeiden dat ik niet kon fietsen en dat kan ik wel. Ik mag heel blij zijn met wat ik kan want er zijn mensen die veel minder hebben en kunnen.
Maar ik vind niet omdat we een beperking hebben dat je ons anders moet behandelen.
Ik heb al veel gevloekt op wat ik heb, maar ik sta niet alleen. Ik heb mijn vrienden, familie, mijn gezin én een familie die ik erbij heb gekregen via Pieter, mijn vriend.
Ik ben daar heel blij om.
Ook al lukt iets niet van de eerste keer dan probeer je nog een keer, dat maakt helemaal niet uit.
Niemand is perfect. Dat zou maar raar zijn. Het is niet leuk dat je sommige dingen niet kan, maar je moet altijd positief blijven.
Want het komt goed! Soms moet je je droom achter je laten omdat het niet lukt hem waar te maken.
Maar misschien vind je dan iets beter of toch iets in die sector. Bijvoorbeeld, ik studeerde voor logistiek assistent en dat was te zwaar. Fysiek kon ik dat niet aan door mijn beperking maar ik geef niet zo snel op. Dan kennen ze mij nog niet!
Ik ben dan weggegaan in die sector. Maar ik kan als vrijwilligster nog gaan werken met mensen, wat ik graag doe. Dus niet alles is weggegooid. of je zoekt iets anders waar je goed in bent.
Ik heb zelfs nieuwe dingen geleerd die ik ervoor niet kon.
Ik heb een mama van een ander land Nederlands geleerd. Ik ga helpen in de C gang, en dat doe ik graag. Ik leer een paar anderstalige kinderen Nederlands en ik doe daar leuke dingen mee.
Die kinderen hebben een zwaardere beperking dan ik maar het is niet omdat ze dat hebben dat ze minder zijn.
Je zult nog verschieten. Ze zijn leergierig en leren graag bij, en ze leren veel en ze begrijpen het ook.
Bijvoorbeeld, ik geef aan 2 jongens Nederlands en die konden bijna geen Nederlands en zie waar ze nu staan: ver! Ze kennen al heel wat woorden en zinnen.
Ik vind dat heel knap. Mijn hersenen werken niet zo goed meer door wat er gebeurd is, daardoor kan ik moeilijk leren en niet op een normale school zitten.
Maar ik zit in BUSO en ik leer daar bijna hetzelfde als jullie. Maar gewoon op een iets trager tempo en dan lukt het wel. Wij werken hetzelfde als iemand zonder beperking. Soms met wat aanpassingen maar dat is toch niet erg? Het gaat erom dat je werk klaar is voor die tijd, maakt toch niet uit hoe je dat doet en wat je doet.
Laat je niet van de wijs brengen blijf gewoon jezelf je komt er wel Je bent uniek op je eigen manier.